Herinner wie je was, voordat je vergat wie je bent

Terug naar wie je was

Soms kijk je terug naar vroeger en voel je hoe eenvoudig het ooit was.
Geen druk om te presteren.
Geen verwachtingen om aan te voldoen.
Gewoon jezelf zijn, zonder twijfel, zonder filter, zonder ruis.

Toen was het vanzelfsprekend.
Nu lijkt het soms een zoektocht.

Wanneer groeien voelt als verliezen

We zijn gewend om groei te zien als vooruitgang.
Meer kennis. Meer ervaring. Meer succes.
Maar ergens onderweg raken we vaak iets kwijt.
De spontaniteit. De lichtheid. De versie van onszelf die niet bezig was met “goed genoeg zijn”.

En precies dáár wringt het.
Want wat als groeien niet altijd betekent dat je meer moet worden?
Wat als het juist gaat over durven terugkeren?

Groei door eenvoud

Echte groei zit niet in doen, maar in durven zijn.
Durven vertragen.
Durven voelen.
Durven toegeven dat wie je nu bent, al genoeg is.

We hoeven onszelf niet steeds opnieuw uit te vinden.
Soms is de grootste stap vooruit… een stap terug.
Naar die versie van jezelf die nog wist hoe dat voelde, vrijheid, speelsheid, vertrouwen.

Weer durven zijn wie je altijd al was

Misschien is dat wel de kern van persoonlijke ontwikkeling:
niet jezelf veranderen, maar jezelf herinneren.
De lagen afpellen tot je weer bij de essentie komt.

Zodat je kunt groeien vanuit rust, niet vanuit tekort.
Vanuit vertrouwen, niet vanuit bewijsdrang.

Misschien gaat groeien niet over meer worden,
maar over weer durven zijn wie je altijd al was.